Mienskip. Zo noemen ze het in Friesland. Wij zouden ‘gemeenschap’ zeggen. In Twente hoor je vaak spreken over ‘noaberschap’. Hoe dan ook, in Sudwest-Fryslan durfde een wethouder het aan de plannenmakerij van de gemeente zelf stil te leggen en het aan de burgers over te laten met plannen te komen.De wethouder was eerder erg geschrokken van de hoge mate van woede en frustratie bij de inwoners. Aldus een artikel op Binnenlands Bestuur.
Op de site van de Groene Ruimte troffen we een artikel aan over het aantal windmolens in Nederland per eind 2019. Toen stond de teller op 2031 stuks. De trend was volgens de bron Compendium voor de Leefomgeving afgebogen en de groei afgevlakt. Onder meer doordat de windmolens steeds hoger en krachtiger worden en de oude molens worden vervangen. In 2019 werden 8 molens gebouwd. Gezien de grote aantallen die je hier in de regio erbij ziet komen mag je verwachten dat de trend weer omhoog gaat.
Omroep Zeeland plaatste een artikel over een zeewierboerderij tussen de windmolens die op zee staan. De ruimte tussen de molens wordt tot dusverre nergens voor gebruikt. Specialisten van Stichting Noordzeeboerderij zijn met praktijkproeven bezig en voorzien een compleet nieuw industrie. Zo kunnen windmolens in plaats van te steunen op (vaak) landbouw- en veeteelt-grond gaan omschakelen naar het ondersteunen van zeewierteelt op zee. Zo snijdt dit mes aan drie kanten: molens van het land af, optimale energie opbrengst en slimme hulp aan innovatie op zee.
In de NRC bijlage stond dit weekend een twistgesprek tussen een voorstander en een tegenstander van windmolens en zonne energie. Laetitia Ouillet van de TU Eindhoven sprak met Sonja van der Meer van Stichting Het Drentse Landschap over hoe Nederland en haar bestuurders omgaan met deze ingewikkelde energie opgave. Zinvolle argumenten van beide kanten komen langs. Alleen de allerlaatste zin, die laat zien hoe verbijsterend er gedacht wordt over het belang van inwoners zoals wij die vertegenwoordigen. Die zin luidt ‘Mijn oproep zou zijn om als burger allemaal betrokken te raken bij lokale projecten: als eigenaar van windmolens of zonnepanelen heb je écht wat te zeggen.” ‘.Dat voelt alsof je eerst een slecht ruikende maaltijd móet eten om pas daarna het recht te hebben te zeggen dat je het niet wilt. Wat betekent dit voor hoe we in Nederland omgaan met instanties als het Planburo voor de Leefomgeving die het heeft over verrommeling van het landschap? Zijn wij en zij er dan voor spek en bonen of zo? Doen we er niet toe?
Van de week lazen we al dat een geringe sterfte als gevolg van windmolens funest kan zijn voor een populatie vogels. Dit artikel in de Trouw onderstreepte dat nog eens. Vandaag hoorden we ook dat met name de grutto’s er nog sterker onder zullen lijden. Lees ook ons eerdere bericht over de wulpen.
Dat is namelijk wat er vergelijkbaar gebeurde in Frankrijk. In bijgaand artikel uit het Financieel Dagblad spreekt Ralf Bodelier zich uit over de sluiting van de kerncentrale in Fessenheim in Frankrijk. Daar werd door toedoen van Greenpeace die centrale gesloten met een vermogen van 12,1 Gigawatt. Vergelijkbaar met die 450.000 zonnestroominstallaties. Zonder vervuiling gedraaid, al 40 jaar lang, en ruim op orde om er nog eens tien jaar aan vast te plakken.Wij hopen dat de regio U10, met Vijfheerenlanden voorop, keuzes maakt die veel verstandiger zijn dan wat we hier zien gebeuren.
